Fotokaarten

VA-001

1 Setje fotokaarten bestaat uit vijf verschillende kaarten met enveloppe van Amrock en Plymouth Rockkrielen.

Ze kosten € 10, 00 inclusief verzendkosten.

Als u een setje fotokaarten wilt bestellen, mail dan uw adres + het aantal van de setjes naar de penningmeester ( pjcvandermel@kpnmail.nl Dit e-mail adres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. ).

U kunt het geld overmaken t.n.v. de Nederlandse Rocks Club, bankrekeningnummer: NL41 RABO 016 03 31 684.

Als het geld binnen is, worden de kaarten verzonden.

Noordshow-2015

Dierbespreking op de Noordshow 2015.

Op zaterdag 10 januari 2015 is tussen de kooien een dierbespreking geweest.
Helaas kon keurmeester E. Visser niet aanwezig zijn.
De voorzitter van de Nederlandse Rocks Club t.w. Bertus den Blanken nam de honneurs waar.
 Er waren 7 grote Plymouth Rocks en 28 krielen aanwezig.
Ook waren er 17 Amrock krielen.
Winnaars van de clubshow:
B. den Blanken met een gestreepte krielhen.
H. Lankveld met een gestreepte Amrock krielhen
A. van der Does met een grote gestreepte Plymouth Rock hen.Een foto impressie van deze bespreking:
Is deze niet te zwaar?
Is deze niet te zwaar?
 Is dit de beste?
Is dit de beste?
Alle aandacht...
Alle aandacht…
Voor de beenkleur.
Voor de beenkleur.
 Vleugels van de kampioen
Vleugels van de kampioen
Zo hoort het te zijn.
Zo hoort het te zijn.
Mooiste Plymouth Rock haan
Mooiste Plymouth Rock haan
 Mooiste Amrock hen.
Mooiste Amrock hen.
Hen van winnaar H.B.J.M. Lankveld
Hen van winnaar H.B.J.M. Lankveld
Mooiste Plymouth Rock kriel van B. den Blanken
Mooiste Plymouth Rock kriel van B. den Blanken
Mooie grote Plymouth Rock van A. van der Does
Mooie grote Plymouth Rock van A. van der Does
Mooiste haan Plymouth Rock krielen van P.v d Mel
Mooiste haan Plymouth Rock krielen van P.v d Mel
Trotse fokkers van Rocks t.w. Albert, Piet en Bertus
Trotse fokkers van Rocks t.w. Albert, Piet en Bertus

Kleurslagen

Kleurslagen Plymouth Rock groot.

Grote gestreepte haan van Auke van der Does
Grote gestreepte haan van Auke van der Does
Grote gestreepte hen van Auke van der Does
Grote gestreepte hen van Auke van der Does
Grote zwarte hen van R. ter Brake
Grote zwarte hen van R. ter Brake

Kleurslagen Plymouth Rock kriel.

Gestreepte haan
Gestreepte haan
Gestreepte hen
Gestreepte hen
Zwarte haan
Zwarte haan
Zwarte hen
Zwarte hen
Buff haan
Buff haan
Buff hen
Buff hen
Witte haan
Witte haan
Witte hen
Witte hen
Meerzomig zilverpatrijs hen
Meerzomig zilverpatrijs haan
Meerzomig zilverpatrijs hen
Meerzomig zilverpatrijs hen
Meerzomig patrijs haan
Meerzomig patrijs haan
Meerzomig patrijs hen
Meerzomig patrijs hen
Blauw ongezoomd haan
Blauw ongezoomd haan
Blauw ongezoomd hen
Blauw ongezoomd hen
Wit zwartcolumbia haan
Wit zwartcolumbia haan
Wit zwartcolumbia hen
Wit zwartcolumbia hen
Buff zwartcolumbia haan
Buff zwartcolumbia haan
Buff zwartcolumbia hen
Buff zwartcolumbia hen
Roodporselein haan
Roodporselein haan
Roodporselein hen
Roodporselein hen

Clubprijzen 2016-2017

Uitreiking clubprijzen  seizoen 2017 – 2018.

Tijdens de jaarvergadering op zaterdag 8 september 2018  heeft het bestuur van de N.R.C.

geen clubprijzen uitgereikt.

Om reden van de kippengriep zijn in afgelopen seizoen de Clubshow en de districtsshows niet doorgegaan.

Helaas hebben wij dit seizoen geen kampioenen.

Hopelijk komend seizoen weer wel.

 

Vraag en aanbod

Bertus den Blanken heeft nog enkele mooie Plymouth Rock krielen over.

Ze zijn in de kleurslag gestreept

Voor informatie:

bertusdenblanken@gmail.com

 


Piet van der Mel heeft nog enkele Plymouth Rock krielen over. 

Dieren in de volgende kleurslagen:

– Meerzomig patrijs;
– Meerzomig zilver patrijs;
– Zwart;
– Blauw ongezoomd;
– Wit;
– Buff. 

Voor meer informatie, mail naar:

pjcvandermel@kpnmail.nl

Algemeen

Vraag en aanbod van kippen.

Het is nu mogelijk om op deze plaats Plymouth Rock en Amrock dieren aan te bieden . Deze dieren kunnen gebruikt worden om andere fokkers verder te helpen.

Het is ook mogelijk een oproep te plaatsen als je een Plymouth Rock of een Amrock dier zoekt. Dit geldt voor Groot en Klein in de elke kleurslag .

Advertenties naar Email: nlrocksclub@gmail.com

Agenda

Agenda

De jaarlijkse clubdag

De jaarlijkse clubdag vindt plaats op zaterdag 21 september 2019 en wordt georganiseerd bij A.K.V. in Amersfoort

De keurmeesters op deze dag is :

de heer E. Visser (A)

Op deze gezellige dag worden ervaringen uitgewisseld , adviezen gegeven en er vindt een jongdierenkeuring plaats .  

Adres A.K.V. :

Sportpark Bokkeduinen 4

3819 BD Amersfoort

Tekst almanak 2018/2019

Nederlandse  Rocks Club  

speciaalclub voor Plymouth Rocks en Amrocks

en Plymouth Rock- en Amrockkrielen.

          Secretaris: S.H.M. de Jager

          Adriaen van Ostadestraat 16

          3351 VB Papendrecht

          e-mail: nlrocksclub@gmail.com

 

          Penningmeester: P. Hermans

          Bankrekening nr.: NL41 RABO 016 03 31 684 t.n.v. Nederlandse Rocks Club.

          Website: www.rocksclub.nl

Prijzenschema 2019/2020    Clubshow bij de Kernhemshow in Ede

Voor Plymouth Rocks en Amrocks groot en kriel:
3400. € 10,00 en een wisselbeker voor het fraaiste dier (te winnen 3 x achtereen of 5 x in totaal)
3401. € 5,00 voor het fraaiste dier op 1 na (minimaal 10 dieren)
3402. € 5,00 voor het fraaiste dier op 2 na (minimaal 20 dieren)
3403. € 5,00 voor het fraaiste dier op 3 na (minimaal 30 dieren)
3405. Jan van den Berg wisselbeker voor fraaiste grote Plymouth Rock

Prijzenschema districtshows bij  Gelderlandshow, Noordshow

Voor Plymouth Rocks en Amrocks groot en kriel:
3406. € 7,50 voor het fraaiste dier
3407. € 5,00 voor het fraaiste dier op 1 na (minimaal 10 dieren)
Prijzen worden alleen uitgekeerd als er meer dan één lid-inzender heeft ingezonden.

Voor te stellen keurmeesters voor het seizoen 2019 / 2020 :

  • J. Albada
  • G.J. den Blanken
  • H. Hoving,
  • K. v.d.Hoek ,
  • R. van de Kerkhof,
  • R. Siemes
  • B.G. Schurink ,
  • H. L. Timmer
  • W. Voskamp .
  • B.L. Van de Wetering
  • F. van der Wal
  • A. Meester

Amrock

Oorsprong en ontwikkeling van de Amrock.

Het kippenras Amrock komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten. De Amrock is uit hetzelfde materiaal gefokt als de Plymouth rock. Waar de Plymouth rock al vrij snel werd doorgefokt als showras, bleef de Amrock een nutras. Tot in de jaren 1950 bleef het ras populair als dubbeldoelras.

De vorm van de Amrock wordt wel eens aangeduid als ‘klokmodel’. De rug van de Amrock is middellang en gaat holrond over in de staart. De staart is breed aan de basis en wordt gespreid en middelhoog gedragen. De borst is breed en rond van vorm. De kop van de Amrock heeft een enkele kam en rode oorlellen, de oogkleur is oranjerood. Het ras heeft middelhoge en onbevederde gele benen. De Amrock bestaat alleen in de kleurslag gestreept.

Amrocks zijn grote kippen van ongeveer drie en een halve kilo. Het zijn rustige kippen die vrij makkelijk tam te maken zijn. Door de rustige aard zijn ze niet snel geneigd te vliegen. De hennen leggen middelgrote bruine eieren. Een bijzondere eigenschap van dit ras is dat de kuikens autosexend zijn. Dit komt door een aangeboren genetisch verschil tussen de hanen en hennen, de hennenkuikens zijn aanmerkelijk donkerder dan haantjes.

 

Plymouth Rock

Oorsprong en ontwikkeling van de Plymouth Rock

Dat de Plymouth Rock een hoenderras is van Amerikaanse oorsprong, mag als bekend worden verondersteld. Dat Plymouth Rock als naamsaanduiding voor een hoen reeds bestond lang voor er sprake was van Plymouth Rocks zoals wij die kennen, zal minder bekend zijn.

In het jaar 1849 werd door ene Mr. J.C. Bennet uit de stad Plymouth in de staat Massachusetts op de Bostonse pluimveetentoonstelling een tweetal hoenders in de kooien gebracht onder de naam “Plymouth Rocks”. Het eerste deel van deze naam is van duidelijke herkomst, namelijk de stad Ply-mouth. Waar het tweede deel, het woord “Rock” aan ontleend werd, is nooit helemaal uit de verf gekomen. Werd enerzijds aangenomen, dat “Rock” duidde op een uit zee opdoemende rotsformatie ergens voor de aan zee liggende stad Plymouth, anderzijds werd beweerd, dat het woordje “Rock” uitdrukking gaf aan de “rotsvaste” gezondheid van deze creatie. Hoe dan ook, het bestaan van deze dieren moet van betrekkelijk korte duur zijn geweest, want na de expositie te Boston in 1849 werd van deze dieren weinig of niet meer vernomen.

De naam Plymouth Rock is kennelijk wel blijven hangen, want twintig jaar later, in 1869, werden opnieuw onder deze naam hoenders uitgebracht, en wel door ene Mr. D.A. Upham te Wilsonville, Connecticut, dit maal op een tentoonstelling in de plaats Worcester, Massachusetts. Of Mr. Upham’s Rocks van 1869, behalve de naam, lets van doen hebben gehad met die van Mr. Bennet in 1849, wordt niet waarschijnlijk geacht. Trouwens, ook rond de Plymouth Rocks van 1869 en wat aan de creatie daarvan moet zijn voorafgegaan, hangt een waas, waardoor een duidelijke herkomstbepaling nagenoeg onmogelijk gemaakt wordt. Een tipje van deze sluier wordt opgelicht in de Amerikaanse pluimveestandaard. Deze vertelt ons, dat de belangrijkste kruising waaruit deze Rocks resulteerden er een was van een Dominique-haan met zwarte Cochin- of zwarte Javahennen. Blijft wel de vraag, of die hennen nu Cochins of Java’s waren. De Amerikaanse standaard redt zich hieruit door te vermelden, dat voordat in 1873 de eerste pluimveestandaard tot stand kwam, men zwart-Cochin en zwart-Java synoniem gebruikte, hetgeen dan tot de verwarring rond de afkomst van de Rocks geleid zou hebben. Mr. Upham echter, en wie kon het beter weten dan hij, heeft altijd beweerd, dat het hier zwarte Cochin-hennen betrof met bevederde benen, aan wie enig Brahmabloed niet vreemd was. Bestaat er al weinig zekerheid omtrent de hennen, over de oervader van onze Rocks is de Amerikaanse standaard ook at niet erg duidelijk. Want, zegt deze standaard,de hier gebruikte Dominique-haan behoorde niet tot de Amerikaanse of rozekammige Dominiques, die in 1874 standaard-ras werden, maar zou behoord hebben tot een enkelkammig, koekoekkleurig hoenderras, dat rond die jaren algemeen in de staat Connecticut voorkwam. Al met al, zo blijkt wel, is er van de oorsprong van de Rocks bijzonder weinig met zekerheid te vertellen.

De door Mr. Upham in 1869 in de kooien gebrachte Rocks werden door hun eigenaar ingeschreven als “Improved Plymouth Rocks”, ofwel “Verbeterde Plymouth Rocks” kennelijk in het vertrouwen ze daardoor te onderscheiden van de Plymouth Rocks van 1849 en hun mogelijke nakomelingen. Er werd in die jaren nogal wat andersoortig bloed in de Rocks ingevoerd, hetgeen uiteraard zijn effecten had, zelfs ook op de toch sterk verervende koekoekkleur, zodat nogal wat kleurschakeringen voorkwamen. De ontwikkeling van de streeptekening verliep als het ware trapsgewijs. De aanvankelijke kleur was weinig beter dan die van de rasloze koekoekkleurige kippen die op het platteland werden aangetroffen. Zwarte hennen en zelfs dieren met rode veren kwamen regelmatig voor. De eerste taak, die men zich oplegde, was het fokken van hennen met de heldere kleur van de hanen. De volgende stap vond plaats rond de jaren ’80 van de vorige eeuw toen er de vraag ontstond naar streeptekening in het dons, lets waaraan voor die tijd weinig of geen aandacht geschonken was. Met man en macht ging men er tegenaan, men ging zelfs te ver,want op een gegeven ogenblik kwam bij de beoordeling het zwaartepunt zelfs op de donstekening te liggen. letwat teruggekomen van de at te nadrukkelijke belangstelling voor de donstekening bleek, dat hiermee, misschien ongewild, een wezenlijke verbetering in de tekening was bereikt. De hennen met een in het dons doorlopende streeptekening bleken nakomelingen te krijgen bij wie een groter aantal strepen voorkwam. Vallend en opstaand bleef men op de goede weg. De verwarring echter rond de veronderstelde afkomst van de Rocks zou nog groter worden. Want wat gebeurde er in het begin van de twintigste eeuw? In het jaar 1915 bemerkte een in die tijd vermaarde Amerikaanse Plymouth Rocks-fokker, ene Mr. E.B. Thompson, dat er zich onder zijn hanen dieren bevonden met een bijzonder ontwikkeld zadelbehang. Opvallend was, dat juist deze dieren een prachtige fijne streeptekening vertoonden. Dit moet des te opvallender zijn geweest, omdat tot dan toe de streeptekening van de Rocks veel en veel grover was. Het nieuwe verschijnsel van de uitbundige sierbevedering was uiteraard aanleiding tot speculaties waar die toch wel vandaan kon komen. Met andere woorden, op rekening van welke voorvader van de Rocks dit dan wel geschreven kon worden. Werd in eerste aanleg zoals wij zagen, een Dominique-haan, die geen standaardmatige Dominique geweest kon zijn, als de stamvader van de Rocks gedoodverfd, nu werd ook het Sonnerat-hoen er met “de haren” bijgesleept. Een vermoeden, dat werd opgehangen aan het feit, dat ook het Sonnerat-hoen sierbevedering op flank en dij vertoonde. Zelfs een internationaal vermaarde autoriteitop het gebied van de pluimvee-sport en een begenadigd illustrator en journalist, de heer C.S.Th. v. Gink (1891-1968), zonk kennelijk de moed in de schoenen toen hij in 1947 over dit verschijnsel bij de Plymouth Rocks schrijvend, opmerkte: “Scherp waarnemer als Thompson was, heeft hij met grote kennis van zaken van een of meer dieren gebruik gemaakt, bij welke plotseling die streepverfijning voorkwam als gevolg van een nieuwe combinatie van factoren, of het wegvallen van een verhinderingsfactor, of misschien zelfs door een combinatie van beide”.

De Plymouth Rock zou spoedig zijn weg naar Europa vinden. Reeds in de zeventiger jaren van de negentiende eeuw, dus wel heel snel na zijn creatie in 1869, zette de Rock voet aan wal in Engeland. Een succes werd het daar niet. Door het inkruisen van Schotse Grijzen, omwille van hun bijzonder fijne tekening, raakte de Plymouth Rock in Engeland in grote problemen: van de heldere grondkleur bleef niets meer over en van contrast in de tekening was geen sprake meer. Nog in 1965 schreef de Duitse “Kleintier Zi chter” over de Engelse fokrichting: “De Engelse fokkers hadden echter een eigen smaak en zo werden de Rocks naar eigen wens en inzicht gefokt”. Het type ging vaak verloren, de grondkleur wist men niet vast te houden en de resultaten waren hoogbenige exemplaren met donkergrijze, vaak roestige bevedering. Deze Engelse misstap heeft ook voor het vasteland zijn gevolgen gehad. Duitse import van dit Engelse materiaal was van dien aard, dat de “Kleintier Zuchter”, schrijvend over dit ras, tot de conclusie kwam, dat de Plymouth Rocks leven noch sterven konden. Hernieuwde import vanuit Engeland bracht eerder verslechtering dan verbetering. Uit de nafok viel een groot aantal zwarte henkuikens, terwijl de hanen asgrauw waren met gedeeltelijk witte sikkelveren en een onzuivere streping in hals- en zadelbehang. In Denemarken had men het beter gedaan. Daar had rechtstreekse import uit de Verenigde Staten plaats gevonden en de in Denemarken aanwezige Plymouth Rocks waren dan ook verschoond gebleven van de Engelse fouten en gebreken. Plymouth Rocks ingevoerd vanuit Denemarken en latere rechtstreekse import vanuit Amerika zou tenslotte de correcte basis vormen voor de Rocks, niet alleen in Duitsland maar ook in ons land. In welk jaar de Plymouth Rock vaste voet op Nederlandse bodem zette, is niet precies te achterhalen. Wanneer we lezen, dat in 1879 de Rocks voor de eerste maal in Duitsland op een tentoonstelling verschijnen, dater in 1889 in Londen op de Crystalpalace-show al 170 Rocks worden voorgebracht, dan komt het ons voor, dat rond deze jaren de Rocks ook in Nederland acte de presence moeten gegeven hebben. In 1905 moeten ze zo algemeen bekend zijn geweest, dat in een weekkrantje verschijnend op de Utrechtse heuvelrug toen al de Plymouth Rocks met o.a. de Wyandottes als goede winterlegsters werden aanbevolen, terwijl in het in 1909 door de N.V. “Stoomdrukkerij Floralia” te Assen uitgegeven standaardwerk “De Hoenderrassen”, van de hand van R. Houwink Hzn te Meppel, bij de beschrijving van “Het Plymouth Rock-Hoen” reeds sprake is van de kleurslagen: “Koekoekverig, wit, zwart en geel”. Wij menen te mogen veronderstellen, dat een dergelijke verscheidenheid aan kleurslagen binnen een ras eerst mogelijk is, wanneer dat ras een reeds betrekkelijk geruime tijd in betrekkelijk geruime kring bekendheid heeft genoten. Dat dit in het Iaatste kwart van de negentiende eeuw met de Plymouth Rock hier in Nederland het geval is geweest, mag zeker worden aangenomen.